Bütün sorularda tek şık, ama ben boş bırakıyorum bütün soruları....
Vazgeçiyorum bütün sorulardan....
Vazgeçiyorum senden....

Tek seçenekli bir hayatta, ben bile bile sensizliği seçiyorum.
Hayatta boş bıraktığım tek kare, cevabını bildiğim halde yazamadığım tek isim. Sen...

Çoktan seçmeli zamanlarımda ben yanlış olduğunu bildiğim halde seni seçtim.
İnat ettim bildiğim doğrularda...
Bütün cevap kağıdını adının baş harfiyle doldurdum.
Tek sıra, tek düze, sınav, ya da hayat...
Adımı yazmadım hiçbir sınav kağıdına. Kimse bilsin istemedim. Gözyaşlarımı kondurdum imza diye, kırmızıya boyadım bütün cevapları, aşkıma buladım hayatımı....
Ama olmadı, hiç bir zaman geçemedim ben bu sınavdan.

Direndim, tekrar tekrar aldım aynı dersleri... Tekrar kaldım. Tekrar denedim.
Tekrar tekrar adını haykırdım yalnız kaldığımda ama hiç olmadı.
Her defasında disiplin cezalarına çarptırıldım.
Bekledim aylarca... Bekleyişler sardı dört bir yanımı, yılmadım.

Şimdi yine önümde sorular...
Bütün sorular tek şık ama ben cevap vermeye korkuyorum. Adını yazmaya korkuyorum.
Bu kez yalnızca adımı yazıyorum.
Gözyaşlarımı tükettim. İmzamı atamıyorum. Ama içim parçalanıyor.

Kendimi en iyi bildiğim dersten, senden bile bile kalıyorum.
Bu kez yazmıyorum adını. Bu kez boş bırakıyorum ben bu hayatı...!