Gece ışıl ışıldı gökyüzü

Önce her yıldıza senin adını verdim, yetmedi

Ben yalnız gözlerini yıldız bildim

Herkes sarhoş olacağı yıldızı ararken

Ben senin gözlerinde bitirdim içki kadehlerini

Her şey siyah beyazken

Ben mavi bir düşte gezindim

Konuk oldum uykularına

Gördüğün her rüyanın içindeyim

Gördüğün deniz miydi

Ben o denizin martısıydım

Bir ormanda mı yürüyordum

Ben o ormanın en ulu ağacıydım

Sen bir dağın tepesinde görüyorken kendini

Ben dorukların beyazlarındaydım

Sonsuz hasret ateşiydim ben her gece kapında yanan

Sen bile söndüremezdin beni

Çünkü hasretin sen varken bile sönmeyenden di

Kolaydı sevmeler ben imkansızı seçtim

Ne kadar yakınsan o kadar uzaktın benden

Elimi uzatsam tutabilirdin

Ama bir o kadar da ulaşılmazdın

Kaçanlardan değildim ben kaçmadım

Ben yüreğimin sesini dinledim ve aslında yüreğim SENDİN

Her sözcüğü denedim seni anlatmak için

Her sözcüğün üstünde durup bin kez düşündüm

Ya onlar anlatamadı seni yada sen onlara yetmedin

Ben ki bu kadar konuşmayı seven

Böylesine laf cambazı bir tek seni tarif edemedim

Sözcükler yetmedi ya renklere sarıldım bende

Bir tek mavi anlattı seni maviye yakışan sendin

Ne kendimi sakladım nede sözlerimi

Duygularım içtendi seni kendimi sever gibi sevdim

Tutkuyla bağlandım ama sevda senin tutsağın değildi

Ben özgürlüğüme düşkündüm ve özgürlüğüm sendin

BU DÜNYADA ALDIĞIM TATLI BİR HUZURDUN

Uçsuz bucaksız yollarda koluma takıp yürüdüğüm sendin

Gecemi aydınlatan mehtap aradığım yar SENDİN

Sen şarkıların tadıydın ben her şarkıda seni dinliyordum

Dinle ey YAR :

Sana bağımlı olmadan büyüttüm bu sevdayı içimde

Sen olsan da olmasan da büyümeye devam edecek bu sevda

Sevmişim bir kere seni bunun sonu yok

Seni özlemeyi de sevmeyi de en çok ben bilirim

Hiç yakınmadım bundan

Üstelik, kavuşmama ihtimali işlenmemiş soğuk bir taş gibi önümde dikilip dururken

Sana dokunamamak böylesine yüreğimi acıtırken yinede bil ey YAR:

BİL Kİ BEN YÜREĞİMİ ACITAN BU YARAYA İNAT DOKUNMADAN

ÖZLERİM SENİ YILLARCA…

RÜYALARIM SENDE KALDI


İçimde bir şeyler eriyor her gecE
sancılı ve sessiz
akıp gidiyor bilmediğim yolculuklara
suskularla örüyor alnımı zaman
ah aldığını geri vermiyor yıllar

umutlar kırılıyor iç çekişlerimde
düş bahçelerimde çiçekler üşüyor
yıkılıyor yıllarca kurduğum hayaller
yedi kat yerin altında kaldı haykırılarım
ah sesimi kimse duymuyor

sor son kez yitik düşlerin Keremini
hadi sor kırılsın tılsımlı aynam
kırılsın kilitleri tüm kapıların
sen ki Aslı kadar uzak
ölüm kadar yakınsın ey yar
hadi bir masal anlat
yoksa ölüm üşütür beni

yoruldum yıllarca kendimi taşımaktan
bir serseri gibi yaşamaktan
içimde tutsak kaldı geçen günler
dönüp bakamam geriye
rüyalarım sende kaldı
ümitlerim sende
ah adresini kimse bilmiyor

yıllarca bulutlarda sakladım seni
rüzgarlarda, fırtınalarda
uzun saçlı yağmurumdun benim
önce sesini yitirdim çağlayanlarda
sevgini, sevincini
sonra kendimi

bir sonbahardı alıp gitti gemiler seni
uzak limanlara
ardında ben kaldım öylece avuntusuz
bir de martılarım çığlık çığlığa
şimdi hiç bir gemi almıyor beni

bir yanım ellerin parmakların
bir yanım gözlerin dudakların
rüyalarım sende kaldı
ümitlerim sende....

Bir yudum mavi gecesin yatağımda
ve bir papatya yıldız;
sakın sönme!

Sakın gitme uzaklara...
Işıksızlığım,
üşümüşlüğüm tuttu bir kez;
bir kez de yalnızlığım...

Seni sardım çiçekli çarşaflara...

Haydi konuş!

Haydi dokun bana!...
Ağlamak üzereyim ama...

Bir yudum mavi gecesin yatağımda
ve bir hercai ay;

sakın çıkma!
Sakın bakma dışarıya...

Kıskançlığım,
seni sevmişliğim tuttu bir kez;
bir kez de hırçınlığım...

Açılan kapılara inat,
seni kapattım odalara...
Haydi konuş!
Haydi dokun bana!...

Ağlamak üzereyim ama...

MUTLULUK GÖZLERİNİN RENGİ


Yaşayamadığım çocukluğum
Gençliğimin baharında göz yaşlarımın yalnızlığı
Sen ve sensizlik alevlerinin ardında
Çığlıklarımda kalan son söz
Seni unutmak basit değil
Basit olan hiçbir duygu bana ait değil
Aşk, mutluluğun gölgesi rüyaların sihiri
Yaşamak değil nefes almak benimkisi
Mutluluk gözlerinin rengi
Alevlerde yanan ruhuma su ol yağmur ol
Özümü sev melek ol cennet ol
Ben yokum artık tükendim ben ol benim ol
Günahlar gülümsüyor günahsızca
Gölgen yavaş yavaş gelirken rüyalarıma
İstediğimi ver bana acıt ruhumu acımasızca
Yapraklar düşerken yenilir rüzgara
Fırtına koparken rüzgar ağlar masumca
Göz yaşlarım akar özüme
Aşka can verirken gurursuzca
Gökyüzünde kayboldu yıldızlar
Her yağmurda filizlenir korkular
Çocukluğum ve sen yaşayamadığım duygular
Seni unutmak basit değil
Basit olan hiçbir duygu bana ait değil
Bana ait olmayan her duygu kadar benim ol....

Hep sen varsın düşüncelerimde. ...geceleri rüyalarımda, gündüzleri hayallerimde sadece sen varsın.. sağımda, solumda, aynadaki yansımamda, nereye baksam hep sen varsın... Artık ben "ben"değilim, anladımki ben "sen" olmuşum..
Yanımda olamasanda, sana dokunamasamda, hep içimdesin..nereye gidersem gideyim seni içimde taşıyorum!
Hissettiğim duyguların esiri aklım, sadece delicesine yaşamak var seni seninle..


Elimdeki resminin her karesini ezberledim artık…kaç kıvrım, kaç çizgi varsa yüzünde hepsi beynimin tam ortasında. Her geçen saniyede sana kavuşacağım güne biraz daha yaklaşıyorum. . kokunu içime çekeceğim, sıcaklığını hissedeceğim, sana dokunacağım o an! Zaman geçtikce sabırsızlanıyorum. .içimdeki sevgi öyle bir coşkuyla sana akıyorki ben bile kontrol edemiyorum kalp çarpıntılarımı. .
Tanrının bana verdiği mucizeyi şimdi yanımda istiyorum... Hayatımdaki en güzel varlığı, "seni" istiyorum!


Seviyorum seni delicesine, uğrunda ölürcesine… Herzamankinden daha çok seviyorum seni.. Artık bu sevgi o kadar büyükki içime sığmıyor...
Özlüyorum seni, mesafelere isyan edercesine akıyor gözyaşlarım. . Hiç kimsenin kimseyi özlemediği kadar özlüyorum seni!
Sana kavuşacağım anı bekliyorum.. zamanın çabuk geçmesi için uyumak istiyorum, fakat içimdeki heyecan buna engel oluyor..sana kavuşacağım anın heyecanı öyle bir coşkuyla sarıyorki bedenimi artık kontrolü kaybediyorum. ..


"Yağmur .....denize düştüğünde deniz, yeşile düştüğünde yeşil, toprağa düştüğünde toprak kokar...
Yağmur, saçına düştüğünde sevgi, eline düştüğünde özlem, göğsüne dü$tüğünde aşk kokar.."


Ben yağmuru göğsüme düşürdüm, simdide beni hayata bağlayan yağmur damlama "sana" kavuşacağım anı bekliyorum

YALNIZ ŞARKI



Aşk huzun gece uzun
Ne yana donsem yuzun
Bir yanimda sevda atesi
Bir yanimda kullerin

Karsi kiyida uyusa gunes
Gonlume gece yagar
Sen hic dinlemedin ki beni
Sozlerim oksuz kalir

Niceleri buna sevda dedi ask dedi dus dedi
Kimileride boyle ask olmaz unut dedi
Bu yuregim carpiyor seninle senin icin
Birtek o seni benden de cok seviyor

Niceleri buna sevda dedi hayal dedi gec dedi
Kimileri de boyle ask olmaz unut dedi
Bu yuregim carpiyor seninle senin icin
Birtek o seni benden de cok seviyor...

http://img409.imageshack.us/img409/4881/httpxf8cn1pg4.gif


Gittin!!
Bu gidiş hiçbir kelimeye yakışmadı…
Binlerce hece yokluğunla düş kırıklığında..!!!
Yoksun!!
Zaman hep isyankâr yüreğimde…
An be an aklındasın yüreğimin…
Hayat hep seni sen geçiyor buralarda…
Buralar…
Buralarsa sessiz ve hasret varlığına…
Varlığınsa musalla yokluğuma…
Yokluğum!!
Varlığınla anlamda…
Bütün anlamlarımsa ‘SEN’ parantezli cümlelerimde…
Cümlelerim yarım…
Yüklemsiz bir özneyim sensizlikte…
Sensizlik!!
Tükeniş, karanlık…
Bir yaprağın dalından mevsimsiz düşüşü…
Bir gülün boynunu büküşü…
Ay’ın geceye küsüşü…
Gece!!
Yoksun diye hep var olan…
Bitmek bilmeyen karanlık…
Tükenmez yalnızlık…
Yalnızlık!!
Varlığın…
Ben ben hep yalnızdım zaten…
Yalnızım çünkü ‘SEN’ varsın…
‘SEN’!!
Giden…
Gitmesi gereken…
El yüzlülere sevdalı…
‘SEN’!!
Aşk…
Ayrılık…
Hasret…
Özlenen…
‘SEN’!!
Kalması gereken…
Ama gitmesi gereken
Ve gitmelerin en yakıştığı…
Yollara sevdalı yolcu…
‘SEN’!!
Tükenişim…
Hasretim...
Gözyaşım…
Gülüşüm…
‘SEN’!!
SEN… bitmek bilmeyen kaçışım…
Bu kadar bendeyken
Bu kadar SEN ’ ken
Yoksun işte…
Yoksun…
Ve yokluğunla firarda harflerim…………

ulan özedm be :D
yüreğine sağlık kuzm

sağol canım bende özlemedim bu ortamları desem yalan....

Yalnız Bir Opera

Ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
Yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
Oysa bilmediğin birşey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim

İmrendiğin, öfkelendiğin
Kızdığın, ya da kıskandığın diyelim
Yani yaşamışlık sandığın
Geçmişim
Dile dökülmeyenin tenhalığında
Kaçırılan bakışlarda
Gündeliğin başıboş ayrıntılarında
Zaman zaman geri tepip duruyordu.
Ve elbet üzerinde durulmuyordu.
Sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun,
Biraz daha fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.
Başlangıçta doğruydu belki.
Sıradan bir serüven, rastgele bir ilişki gibi başlayıp,
Günden güne hayatıma yayılan, varlığımı ele geçiren,
Büyüyüp kök salan bir aşka bedellendin.
Ve hala bilmiyordun sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
Anladığındaysa yapacak tek şey kalmıştı sana
Bütün kazananlar gibi
Terk ettin.

Yaz başıydı gittiğinde, ardından,
Senin için üç lirik parca yazmaya karar vermistim.
Kimsesiz bir yazdı. Yoktun. Kimsesizdim.
Çıkılmış bir yolun ilk durağında bir mevsim bekledim durdum.
Çünkü ben aşkın bütün çağlarından geliyordum.
Sanırım lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu
Yüzündeki kuşkun kedere, gür kirpiklerinin altından
Kısık lambalar gibi ışıyan gözlerine
Çerçevesine sığmayan
Munis, sokulgan, hüzünlü resimlerine
Lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu.

Yaz başıydı gittiğinde. Sersemletici bir rüzgar gibi geçmişti Mayıs.
Seni bir şiire düşündükçe
Kanat gibi, tüy gibi, dokunmak gibi
Ucucu ve yumuşak şeyler geliyordu aklıma.
Önceki şiirlerimde hiç kullanmadığım bu sözcük
Usulca düşüyordu bir kağıt aklığına,
Belkide ilk kez giriyordu yazdıklarıma, hayatıma.
Yaz başıydı gittiğinde. Bir aşkın ilk günleriydi daha.
Aşk mıydı, değil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi?
'Eylül'de aynı yerde ve aynı insan olmamı isteyen' notunu buldum kapımda.
Altına saat: 16.00 diye yazmıştın, ve 16.04'tü onu bulduğumda.
Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısını
Takvim tutmazlığını
Aramızda bir düşman gibi duran zamanı
Daha o gün anlamalıydım
Benim sana erken
Senin bana geç kaldığını.

Gittin. Koca bir yaz girdi aramıza. Yaz ve getirdikleri.
Döndüğünde eksik noksan bir şeyler başlamıştı.
Sanki yaz, birbirimizi görmediğimiz o üç ay,
Alıp götürmüştü bir şeyleri hayatımızdan, olmamıştı, eksik kalmıstı.
Kırılmış bir şeyi onarır gibi başladık yarım kalmış arkadaşlığımıza.
Adımlarımız tutuk, yüreğimiz çekingen, körler gibi tutunuyor, dilsizler gibi
bakışıyorduk.
Sanki ufacık bir şey olsa birbirimizden kaçacaktık.
Fotoromansız, trüksüz, hilesiz, klişesiz bir beraberlikti bizimki.
Zamanla gözlerimiz açıldı, dilimiz çözüldü güvenle ilerledik birbirimize.
Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza.
Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana.
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
Bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim şu kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?

Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz.
..........
..........

Sormuşlar bir bilgine: HAYAT nedir diye?
Bilgin; iki yönlü bir yol
devam eder bilinmeze.
Sen görmemezlikten gelsen de
vardır bir yoldaş her köşesinde
Bazen çıkarsın zorlukla dar bir yokuştan
bazen de aşarsın dertleri
sanki uçuyormuş gibi inerek buradan.


Peki, SEVGİ nedir? Diye sormuş biri
Kalbine sığmayacak kadar geniş
Dedikodusunu yapamayacağın kadar temiz,
kokusunu alamayacağın kadar uzak
hayal edemeyeceğin kadar yakın...


Ya KORKU nedir? Diye atılmış diğeri
Bir yağmur damlasındaki barut kokusu.
Belki de saklanılan bir hayal yontusu
ya bir miniğin haykırırışı,
ya da yüreği yaralı bir kuşun feryadı....



Peki ya UMUT nerededir? Diye atılmış bir umut avcısı.
Bilinmezde değildir bilirim, yerini kaygılı ve tasalı.
Aradın boşuna heryeri ama unuttun en kolay yeri besbelli
bunu derken işaret etti insanın en derinden yaralanan yerini...



Peki DOST kimdir? Diye sormuş biri.
Bilgin; paylaştın mı sevgini, korkunu, ümidini ve yenilgini,
verdin mi desteğini, sordun mu halini,
yolladın mı yüreğini, ağladın mı onun gibi.


Hissettin mi DOSTLUĞU? Demiş diğeri.
Bilgin :
Karşılığı olmadan verilir mi hiç yürekteki sevgi?
Dostluk dediğin; tek bir ruhun, iki ayrı bedende dirilmesi...

tesekkür ederim
bana ilk defa aski tattirdigin için
bana severek yasamayi ögrettigin için
hayata simsiki sarilmayi gösterdigin için
tesekkür ederim
bana sevgiyi hasreti aciyi tattirdigin için
beni kiskanç ve nazli bir kiz yaptigin için
bana bir bakisinla hayati toz pembe gösterdigin için
tesekkür ederim
az da olsa bana kalbinde bir yer ayirdigin için
beni birazicik olsun sevdigin için
bana unutulmazligi kanitladigin için
tesekkür ederim
gözlerimi açtigin için
son kez tesekkür ederim kalbimde kapanmayacak bir yara açtigin için
BU TESEKKÜRLER AZ BILE.....

Sana kavusma saati yaklasiyorsa
Sensizligin burklugunu yasayan kalbim
Sabirsizca çarpiyorsa.
Ellerim düsüncelerime hakim olup
Tüm siirlerde yanliz seni yaziyorsa
Bil ki sonsuz özlem kaplamistir içimi.
Ellerin ellerime degdi mi,
Büyük bir sicaklik sardi mi benligimi
Her ne yana dönsem görebiliyorsam
gözlerini
Duyabiliyorsam sesini
Hissedebiliyorsam nefesini
Demek tüm benligimle senleyim.
Vedalasma zamani yaklastikça
Her sey yer degistirir kahroluslarla.
Seninle geçen her an ayri güzeldir ama
Bir dahaki bulusmanin özlemiyle dolu
O vedalasma fasli olmasa.
Senden ayrildiktan sonra
Özlem sariverir her yanimi bir anda.
Inan ki, içim kanar yasamiyorum.
Elim elinde olmadikça.
Seni düsündügümde
Dertlerim geçit yapar birbiri pesi sira.
Tüm dertlerim sIkIsIr
Kisacik anlara.
Kahroluslari yasarim
Bir anda.
Tutku dolu sicakligiyla
Özlemiyle, bekleyisiyle
Sevinciyle, hüznüyle
Kisacasi herseyiyle
Evet SEVGILIM inan..
Bizim askimiz varolus kadar
Güzel olacak ...

Sevdanın sırrına ermek istersen
Coşkun bir ırmak ol akmayı dene
Çektiğim acıyı görmek istersen
Yüzüme bir kere bakmayı dene.


Pişmanlık acını dindirmediyse
Yürek ateşini söndürmediyse
Hiçbir şey geriye döndürmediyse
Eski resimleri yakmayı dene.


Bütün suçu bana yükleme artık
Istıraba çile ekleme artık
Bir ömür içinde bekleme artık
Gönül zindanımdan çıkmayı dene.

Sevgime beş para etmez diyorsan
Kinim kolay kolay gitmez diyorsan
Yaşattıklarım az yetmez diyorsan
Dünyayı başıma yıkmayı dene.

Bir kurşun da sen sık sanki yaram az
Sen ne cimcimesin sen ne yaramaz
O sahte bakışlar işe yaramaz
Karşım da gözyaşı dökmeyi dene.

Kanlı gözyaşımı kurutmam için
Verdiğim son sözü hep tutmam için
Seni sonsuza dek unutmam için
Kalbimi yerinden sökmeyi dene....................